Zo’n 9 jaar geleden kwam ik in contact met rebalancing.
Ik had last van een soort bal in mijn buik. Iets dat voelde als een onrust en nervositeit. Ik was al 3 keer in mijn leven in therapie geweest en had al het nodige begrepen van dat wat ik doe in relatie tot waar ik vandaan kom. Ik zeg met nadruk, ik had al veel begrepen.
Ik probeerde de bal in mijn buik òòk te begrijpen, door ‘m te analyseren, weg te werken, te ontkennen. Ik zocht oplossingen en verklaringen: misschien lag het aan mijn relatie, of moest ik toch ander werk gaan doen, of in een zonnig land gaan wonen … De bal werd niet minder, integendeel.
Bij rebalancing ging het anders, ik leerde er contact te maken met ‘mijn bal’. De bal wilde niet begrepen of weggewerkt worden, hij wilde gevoeld worden. Dat vond ik spannend. Voelen ging voor mij over pijn en verdriet voelen, angst en woede voelen.
Je zou kunnen zeggen dat ik veel van wat ik voelde, niet durfde te voelen en dus vasthield. En dat dat een nerveus samengebald ‘gevoel’ in mijn buik gaf. Kort gezegd, het stroomde niet in mij.
De bal was hardnekkig en heeft me een flinke tijd vergezeld. Ik dacht ik ‘voel’ hem we wel uit. Ik huil hem er wel uit, ik schreeuw hem er wel uit of mediteer hem er wel uit. Allemaal manieren om er vanaf te raken, maar hij bleef lekker zitten.
En toen ineens was hij weg. Zonder aankondiging, zonder afscheid, zonder grote doorbraak.
Heel soms komt ie weer even terug. Dan weet ik dat er iets in mij om aandacht vraagt. Daar neem ik dan de tijd voor, door er contact mee te maken en het daarmee ruimte te geven. Ik kan wel zeggen dat door rebalancing het meer is gaan stromen in mijzelf. En dat ik in contact ben gekomen met wie ik van nature ben. En minder bezig ben met hoe het zou moeten zijn.
Ik ben in 1991 afgestudeerd aan de Toneelschool van Arnhem. Ik heb veel gespeeld als freelance acteur bij verschillende gezelschappen en de laatste jaren ook in een aantal tv-series. Tegenwoordig ben ik als assistent-docent verbonden aan de opleiding Rebalancing.